polaryzacji liniowej możliwa jest do stosowania tam, gdzie istnieje przewodzące prąd elektryczny środowisko elektrolityczne, dlatego w praktyce stosuje się ja w środowiskach wodnych. Mierzy się szybkość  ubytków metali w instalacjach dystrybucji wody pitnej, w instalacjach ciepłowniczych, instalacjach wody chłodniczej, procesowej, kotłowej, instalacjach oczyszczania ścieków i produkcji papieru.

Szybkość korozji metodą LPR można mierzyć wszędzie tam, gdzie metal styka się ze środowiskiem wodnym i w związku z tym ulega on korozji. Pomiar można dokonywać w środowisku stojącym jak i gdy występuje przepływ. Jako miejsca pomiarowe wybiera się takie lokalizacje, które oddają średnią wartość korozji w instalacji. Często monitoruje się także specyficzne obszary narażone na zniszczenie albo ważne dla ciągłości funkcjonowania procesu. Mogą to być miejsca gdzie występuje podwyższona temperatura, która przyśpiesza korozję. Miejsca szybkiego turbulentnego przepływu, w których mogą zachodzić zjawiska erozji, czy miejsca w okolicach pomp, gdzie korozja jest przyśpieszona za sprawą zjawiska kawitacji.

Metodę LPR stosuje się także w środowiskach stopionych soli, które przewodzą prąd. Potrzeba taka może wystąpić np. w paleniskach kotłów parowych, w których zawarte w paliwie sole nieorganiczne kondensują na niedostatecznie gorących ścianach kotła.